بهبودی بر الگوریتم ژنتیک با به کارگیری زمانبندی جهت دار ترکیبی برای مسئله برنامه ریزی پروژه با منابع محدود

در هر پروژه تعدادی فعالیت وابسته به هم وجود دارند که بین آن ها روابط تقدم و تاخر برقرار است. اجرای هر فعالیت پروژه معمولا نیازمند منابع متفاوتی است که بعضا محدودند. در چنین مساله زمانبندی معمولا اجرای فعالیت ها پیوسته در نظر گرفته می شود. مساله زمانبندی پروژه با منابع محدود، تعیین مجموعه ای متشکل از زمان شروع فعالیت هاست که با تامین محدودیت های تقدم و تاخر از سر ریز منابع جلوگیری کند و در نهایت هدف کمینه کردن بازه زمانی اجرای این پروژه است. الگوریتم ژنتیک ترکیبی برای حل این مساله که ‎np-hard‎ است، استفاده می شود. در این پایان نامه بهبود الگوریتم ژنتیک با بکارگیری زمانبندی جهت دار ترکیبی مورد بررسی قرار می گیرد. زمانبندی جهت دار ترکیبی چون به طور همزمان شامل سه نوع زمانبندی پیشرو، زمانبندی پسرو و زمانبندی دو جهته است، می تواند عملکرد الگوریتم ژنتیک را بهبود بخشد. در فصل اول، به معرفی مساله ی تخصیص منابع محدود می پردازیم. در فصل دوم، روش های حل مساله ی زمانبندی پروژه با منابع محدود را بیان می کنیم. در فصل سوم، به تعریف الگوریتم ژنتیک پرداخته و در فصل چهارم ابتدا انواع زمانبندی ها از جمله زمانبندی پیشرو، زمانبندی پسرو و زمانبندی دو جهته را تعریف و سپس به بیان شیوه های زمانبندی سری و موازی پرداخته و نهایتا شیوه های زمانبندی سری و موازی را بر روی زمانبندی های پیشرو، پسرو و دو جهته با یک مثال عددی نشان می دهیم. در ادامه با دو مثال عددی به تشریح عملکرد الگوریتم ژنتیک با بکارگیری زمانبندی جهت دار ترکیبی می پردازیم. در فصل پنجم، تاثیر پارامترهای الگوریتم ژنتیک بر روی زمانبندی جهت دار ترکیبی را نشان داده و نیز به مقایسه چهار الگوریتم ژنتیک پیشرو، ژنتیک پسرو، ژنتیک دو جهته و ژنتیک ترکیبی پرداخته ایم.